Francuskie czasowniki modalne: kompletny przewodnik po ich opanowaniu

Zanim odkryjemy, czym są francuskie czasowniki modalne, przejrzyjmy najpierw kilka podstaw.

Nastroje a czasy

Aby poznać modały i ich działanie, warto przede wszystkim zrozumieć różnice między czasami a nastrojem. Jeśli coś jest dla Ciebie jasne, możesz pominąć tę część!

Czasy czasowników

Zarówno w mowie, jak i piśmie po francusku, jeśli chcesz sprecyzować, kiedy ma miejsce akcja, wtedy też le présent (czas teraźniejszy), l’imparfait (czas niedoskonały) lub le futur (czasy przyszłe) są używane.

Nastroje czasownikowe

Nastroje czasowników są z natury formami czasowników i w pewnym sensie opisują nastawienie lub odczucia osoby mówiącej w stosunku do stanu lub działania czasownika. Krótko mówiąc, nastroje czasowników polegają bardziej na wyrażaniu „jak” niż „kiedy”.

Osobiste nastroje

Osobiste nastroje odróżniają różne osoby gramatyczne, a ich czasowniki są sprzężone.

Indicatif (Orientacyjny nastrój) - Wskazuje na wydarzenia i działania, które mają miejsce w pewnym momencie

Subjonctif (Tryb subjunctive) - wyraża niepewność, wątpliwości lub nieprawdopodobieństwo wystąpienia wydarzeń

Conditionnel (Warunkowo) - opisuje możliwość wystąpienia określonego stanu w teraźniejszości lub przeszłości

Impératif (Tryb rozkazujący) - do dowodzenia

Bezosobowe nastroje

Nastroje bezosobowe nie czynią rozróżnienia między różnymi osobami gramatycznymi, a ich czasowniki nie są sprzężone, ponieważ używają jednej formy dla wszystkich osób.

Participe (Participle) - forma przymiotnikowa czasownika

Infinitif (Bezokolicznik) - Nominalna forma czasownika

Mając to na uwadze, przejdźmy do omawianego tematu: czasowników modalnych.

Czasowniki modalne

Modały są specjalnymi czasownikami posiłkowymi i są używane do wyrażania pewnych uczuć, takich jak:

• Zdolności
• Nawyki
• Solidne plany i gwarancje
• Życzenia i pragnienia
• Obietnice i możliwości
• Konieczności i obowiązki

Najpierw zobaczmy, jak wyglądają po angielsku.

Zdolność (mogę / mogę) -> Umiem prowadzić. / Jutro może padać.

Nawyki (by) -> Byłbym szczęśliwy, mogąc pomóc.

Solidne plany i pewność -> Jutro skończy 20 lat.

Życzenia i pragnienia -> Chce mieć własny dom.

Obietnice i możliwości (może / może / mógłby) -> Może przyjść jutro.

Konieczności i obowiązki (musi / powinno / powinno) -> Musisz na nie poczekać.

Poniższy film to świetny sposób, aby dowiedzieć się więcej o francuskich czasownikach modalnych:

Bez zbędnych ceregieli przyjrzyjmy się bliżej tym czasownikom modalnym w języku francuskim. Gotowy?

Francuskie czasowniki modalne

Umiejętność - Can

Mówiąc prosto, jeśli mówisz o czymś, o czym wiedzieć jak to zrobić i że ty mogą zrobić, to francuski czasownik modalny, którego należy tu użyć, to „savoir" (wiedzieć). Teraz, jeśli mówisz o czymś, o czym mogą rób po prostu dlatego, że jesteś w stanie, pouvoir (aby móc) jest tym, którego należy użyć.

Jest używany w czasie teraźniejszym (tryb oznajmujący), po którym następuje główny czasownik czynności (bezokolicznik)

Przykład:
Vous pouvez aller à sa classe.
Możesz iść do jego klasy.

Elle sait parler français couramment.
Umie biegle mówić po francusku.

Zdolność - może (z warunkami)

Jeśli masz pewność, że coś zrobisz lub umiesz to zrobić, możesz użyć warunku, aby wyrazić to po francusku.
Zdanie używające tego typu czasownika modalnego będzie wyglądać mniej więcej tak: savoir/pouvoir + bezokolicznik głównego czasownika + plan zrobienia czegoś w przyszłości.

Jest używany w czasie teraźniejszym (tryb warunkowy).

Przykład:
Vous pourriez visiter le nouveau restaurant demain.
Jutro możesz odwiedzić nową restaurację.

Emma pourrait déménager dans sa nouvelle maison le mois prochain.
Emma może przeprowadzić się do nowego domu w przyszłym miesiącu.

Umiejętność - może (tak, znowu!)

Tym razem czasowniki modalne są używane w taki sposób, aby sugerować przywołanie wydarzenia z przeszłości, a nawet wyrazić myśl o potencjalnej zdolności do zrobienia czegoś.
Zdanie używające tego typu czasownika modalnego będzie wyglądać mniej więcej tak: savoir/pouvoir + umiejętność zrobienia czegoś

Jest używany w czasie present perfect lub niedoskonałym (oba w trybie oznajmującym)

Przykład:
Elle a affirmé qu’elle savait comment organiser la fête.
Powiedziała, że ​​wie, jak zorganizować przyjęcie.

Niemożność

Kiedy chcesz porozmawiać o tym, że ktoś nie jest w stanie zrobić czegoś zarówno w teraźniejszości (nie może), jak iw przeszłości (nie mógł), czasowniki modalne savoir pouvoir są również używane.

Jest używany w czasie teraźniejszym, teraźniejszym doskonałym i niedoskonałym (nastrój oznajmujący) oraz w czasie przeszłym (tryb warunkowy).

Przykład
Nous ne pouvons pas rester ici comme ça.
Nie możemy tu zostać w ten sposób.

Nawyki

Kiedy chcesz porozmawiać o zwyczajowych czynnościach, powiedz tous les jours (codziennie) można wykorzystać, aby nadać działaniu ramy czasowe.

W języku angielskim najprawdopodobniej użyłbyś „would” do omówienia działania lub zdarzenia, które jest powtarzane / wykonywane w sposób zwyczajowy, ale tak nie jest w przypadku francuskiego.

Dowolny czasownik może być użyty do wyrażenia nawyku, ale aby był poprawny, należy go odmienić w czasie niedoskonałym (tryb oznajmujący).

Przykłady:
Chaque matin, l’oiseau chantait au lever du soleil.
Każdego ranka ptak śpiewał o wschodzie słońca.

Firmowe plany i gwarancje

Ta konstrukcja modalna pozwala ci powiedzieć coś ze względną pewnością; takie jak to, co zrobisz lub co się stanie.

Modały z tej kategorii mogą być również używane podczas przypominania sobie czegoś, co już się wydarzyło, tak jakby miało się wydarzyć w przyszłości.

Będzie

Kiedy jesteś prawie pewien, że coś się wydarzy, możesz użyć francuskiej wersji „woli”, aby wyrazić zaufanie do wydarzenia.

Osiąga się to poprzez użycie dowolnego czasownika koniugowanego w czasie przyszłym (nastrój oznajmujący) + cokolwiek to jest, na pewno / planujesz zrobić.

Przykład:
Nous regarderons le spectacle ce soir.
Dziś wieczorem obejrzymy program.

Il lira votre lettre demain.
Przeczyta twój list jutro.

by

Jeśli podczas opowiadania historii chcesz, aby Twoi słuchacze czuli się tak, jakby byli tam z tobą w tym czasie, ta konstrukcja modalna jest dobra w użyciu.

Można go zastosować do dowolnego czasownika odmienianego w czasie teraźniejszym, ale w trybie warunkowym.

Przykład:
Je pensais qu’elle viendrait demain, mais elle est venue aujourd’hui.
Myślałem, że przyjedzie jutro, ale dziś przyszła.

Życzenia i pragnienia

W języku francuskim, jeśli chcesz wyrazić swoje pragnienie lub życzenie, czasownik „vouloir" Jest używane.

Proste pragnienia

Kiedy twoje serce czegoś pragnie i chcesz móc to wyrazić bez przybrania formy uprzejmej prośby, to jest konstrukcja modalna, której będziesz chciał użyć.

Działa tylko z czasownikiem vouloir (chcieć), które można odmienić w dowolnym czasie w trybie oznajmującym.

Przykład:
Elle a voulu sa propre maison.
Chciała własnego domu.

Je veux dormir maintenant.
Chcę teraz spać.

Uprzejme prośby

Wykorzystaj to, aby poprosić o coś, co chciałbyś, w uprzejmy i dobrze wychowany sposób.

Dotyczy tylko czasownika vouloir (chcieć) sprzężone w czasie teraźniejszym lub przeszłym warunkowego trybu.

Przykład:
Après son dîner, elle voudrait aller se promener.
Po obiedzie chciałaby pójść na spacer.

Elle aimerait vous voir.
Chciałaby cię zobaczyć.

Obietnice i możliwości

Ta kategoria jest przydatna podczas omawiania tego, co mogło się wydarzyć wcześniej lub co może lub może się w końcu wydarzyć.

Powinien

O przyszłych wydarzeniach używa się zarówno wyrażenia „wola”, jak i „będzie”. „Wola” jest używana do opisania określonych planów, a „będzie” bardziej do aspiracji i nadziei.

W języku francuskim oba wyrażane są za pomocą czasowników w czasie przyszłym. Podobnie jak „powinien” i „powinien”, kontekst zdania lub rozmowy robi różnicę.
Będziesz używać czasowników vouloir or devoir w połączeniu z innym czasownikiem w formie bezokolicznika. Ta konstrukcja modalna jest dostępna do użycia tylko w czasie przyszłym (nastrój indykatywny).

Przykład:
Elle arrivera à 21 heures.
Przyjedzie na 9 po południu.

Może być / Może być / Może być

Aby wyrazić nadzieję, możesz użyć francuskich wyrażeń il se peut (może być / może być / może być) i peut-être (może). Dlatego będziesz używać czasowników se pouvoir/pouvoir.

Znajdziesz go w zdaniach składających się z czasownika pouvoir sprzężone w czasie teraźniejszym (nastrój oznajmujący) obok être w formie bezokolicznika. Znajdziesz go również, gdy czasownik se pouvoir jest sprzężony w czasie teraźniejszym (nastrój oznajmujący), tworząc bezosobowy il se peut (może być / może być / może być), po którym zwykle następuje que (to), a następnie kończy się czasownikiem sprzężonym w trybie łączącym.

Przykłady:
Peut-être, vous l’aimez.
Może ci się podoba.

Ce pourrait être le sac de Liza.
To mogła być torba Lizy.

Musi być

Kiedy nie jesteś całkowicie pewien lub masz co do czegoś podejrzenie, czasownik devoir (po którym następuje pomocniczy être ) jest tym, którego należy użyć. Devoir powinno być zawsze koniugowane w czasie teraźniejszym (tryb indykatywny), po którym następuje
être który jest zawsze w formie bezokolicznika.

Przykłady:
Quel bel endroit! Nous devons être ici pour célébrer quelque chose de grand.
Co za miłe miejsce! Musimy być tutaj, aby świętować coś wielkiego.

Muszę mieć

Kiedy masz silne przeczucie, że coś powinno się wydarzyć, użyj czasowników devoir or falloir. Zdania w tej formie modalnej zwykle przyjmują trzy różne konstrukcje:

• il (it) + czasownik falloir sprzężony w czasie przeszłym doskonałym (nastrój oznajmujący) + que (ten) + czasownik czynnościowy sprzężony w czasie przeszłym (tryb łączący)
• Czasownik devoir sprzężone w czasie Present Perfect (tryb oznajmujący) + czasownik czynności w formie bezokolicznika.
• Que (to) + podmiot zdania + czasownik devoir sprzężone w czasie przeszłym (tryb warunkowy) + czasownik czynności w formie bezokolicznika.

Przykład:
Elle a dû faire face à quelque chose lors de son voyage.
Podczas podróży musiała stawić czoła czemuś.

If

Z czasownikiem pouvoir sprzężone w czasie przeszłym lub teraźniejszym w trybie warunkowym, używaj tej konstrukcji modalnej w zdaniach warunkowych.

Przykład:
John demandait s’il pouvait y aller.
John pytał, czy może tam pójść.

Potrzeby i obowiązki

Te modały służą do wyrażania tego, co musisz zrobić, i wahają się od obowiązkowego (obowiązkowego) do uprzejmego nalegania (powinien).

Absolutnie konieczne

Kiedy coś jest obowiązkowe i dlatego musisz to zrobić, czasowniki devoir falloir są do Twojej dyspozycji. Zdanie w tej formie modalnej będzie wyglądać mniej więcej tak: devoir sprzężone w czasie teraźniejszym (tryb oznajmujący) + czasownik czynności w formie bezokolicznika lub czasownik falloir sprzężone w czasie teraźniejszym (tryb indykatywny) + que (ten) + czasownik oznaczający czynność sprzężony w trybie łączącym teraźniejszym.

Przykłady
Ils doivent y aller.
Muszą tam iść.

Powinien

Kiedy coś nie jest obowiązkowe, ale mimo wszystko czujesz się do tego zobowiązany, będziesz używał czasownika devoir (musieć). Jednak musi być koniugowane w czasie teraźniejszym lub przeszłym trybu warunkowego, po którym następuje czasownik bezokolicznikowy.

Przykład:
Vous devriez conserver les documents dans ce cas.
W takim przypadku powinieneś zachować dokumenty.

Kiedy ktoś grzecznie mówi, że „powinieneś” coś zrobić,  devoir jest również używany, ale tym razem zgodnie z kontekstem.

Elle devrait retourner à son école pour continuer sa matière.
Powinna wrócić do szkoły, aby kontynuować swój przedmiot.